معرفی کتاب

تجربه کردن برخی مسائل در زندگی، آن هم اگر یک بیماری باشد، در بعضی موارد باعث تغییر در افکار، تغذیه و نحوه زندگی انسان و مهم تر از آن سبب پی بردن و درک بیشتر نسبت به یک قدرت بزرگتر می‌شود. اما کسب تجربه تنها هدف طی کردن مسیر زندگی نیست …..

«پنج سال پیش دچار یک ریزش موی منطقه‌ای در ناحیه سر شدم. با گمان اینکه یک مشکل پوست و مو دارم به متخصص مو مراجعه و درمان را شروع کردم تا اینکه دو ماه بعد از آن کمی درد در قفسه سینه و زیر بغل احساس کردم، موضوع را پیگیری کردم ابتدا تشخیص یک بیماری روماتیسمی برای من داده شد اما با  پیگیری‌های بیشتر، پزشک بیماری لنفوم هوچکین (سرطان سیستم لنفاوی) را تشخیص داد.

در این مدت مشغول مطالعه درس‌هایم در رشته مهندسی برق قدرت در یک محیط خوابگاهی بودم. در آغاز شناخت این بیماری روز و شب سراغ اینترنت می‌رفتم و مقالاتی راجع این بیماری و نحوه‌ی درمان و عوارض جانبی آن را جست و جو می‌کردم…»

این کتاب به شما می‌آموزد که:

– سرطان چیست؟ و انواع مختلف سرطان کدامند؟

– چگونه مناسب‌ترین راه درمان را پیدا کنیم؟

– چگونه با فرزندتان در مورد سرطان صحبت کنید؟

– چگونه احساسات خود، فرزندان و دیگران را مدیریت کنیم؟

به عنوان والدین ممکن است اولین سوال‌تان این باشد که:

– آیا باید به فرزندم در مورد اینکه به سرطان مبتلا شده‌‌است بگویم؟

فرد بیمار معمولا متوجه اتفاقات اطراف خود می‌شود. فرزندتان شاید از اینکه اغلب پزشک را می‌بیند یا مکررا باید آزمایشاتی انجام ‌دهد احساس خوبی نداشته باشد. او ممکن است به نگران بودن والدین و همراهانش پی ببرد. اگر شما بیماری را از او پنهان کنید در بسیاری از اوقات او متوجه می‌شود که شما حقیقیت را به او نگفته‌اید. پس صادق بودن شما در گفتگو با فرزندتان سبب کاهش برخی از نگرانی‌های او خواهد شد و باعث می‌شود که فرزندتان به واسطه اعتماد به شما، سوالات بوجود آمده در ذهنش را به راحتی بپرسد.

– چرا باید به فرزندم بگویم؟

در مورد صحبت کردن با فرزندتان درباره‌ی سرطان، اعتقادات مذهبی، فرهنگی، مسائل خانوادگی و ویژگی‌های شخصیتی نقش دارند. صداقت در گفتگو با بیمار امری مهم است چرا که تصور بچه هایی که بیماری‌شان برای آنها شرح داده نمی‌شود، ناخوشایند به نظر می رسد. مثلا فرزند بیمار، ممکن است فکر کند سرطانش همانند تنبیهی است که نتیجه انجام کاری اشتباه از جانب اوست.

متخصصان بهداشت عموما با گفتن حقیقت به بیمار در مورد بیماری‌شان موافق‌ترند؛ چرا که به عقیده آن‌ها در نهایت به استرس و گناه کمتری منتهی می شود. در ضمن بیمارانی که حقیقت را می دانند، در درمان نیز مشارکت بهتری خواهند داشت.