فراخوان همیاری در طرح تغذیه کودکان نیازمند

بسم الله الرحمن الرحیم
فراخوان همیاری در طرح تغذیه کودکان نیازمند
به مناسبت ۴۲ مهر ماه، روز جهانی غذا

شاید بسیاری از ما ندانیم که در حال حاضر، گرسنگی یکی ازبزرگترین مسائل جهان است. در حقیقت، گرسنگی عاملی است که بیش از همه ی جنگهای ویرانگر در جهان، انسان ها یی را به طور روزانه کشته است و میکشد! بنا به گزارش فائو، سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، در سال ۱۹۹۸ (۱۳۷۷ شمسی) بیش از سی  میلیون نفر در اثر گرسنگی جان داده اند. در حال حاضر نیز بیش از ۸۴۰ میلیون نفر در جهان، یعنی از هر هشت نفر یک نفر، از سوء تغذیه حاد و مداوم رنج می برند.

به علاوه باید دانست که برخلاف باورهای معمول گرسنگی مسئله ای منحصر به آفریقا نیست. در حال حاضر تعداد زیادی از انسانها در برزیل، عراق، و کشورهای دیگری در آمریکای مرکزی، جنوب شرقی آسیا و حتی کشورهای توسعهیافته، بر اثر گرسنگی میمیرند.

خود ما نیز در ایران با مشکلات زیادی در زمینهی سوءتغذیه و گرسنگی روبرو هستیم. هر یک از ما ممکن است در فعالیت های روزانهی خود به عنوان پزشک، معلم، دانشجو، دانش آموز و یا در بسیاری از دیگر مشاغل و فعالیت ها، هر روزه با مردمانی برخورد داشته باشیم که با گرسنگی و پیامدهای ناشی از آن درگیرند.

بیش از یک سوم بیماری های محرومین ناشی از سوءتغذیه است.

کودکان بیشترین قربانیان سوء تغذیه هستند. پیامدهایی چون نابینایی، کم خونی، کوتاهی قد و ضعف جسمانی، ابتلا به بیماری های عفونی و عقب ماندگی ذهنی از جمله شایع ترین آسیب هایی هستند که در کودکان دچار سوء تغذیه مشاهده می شود. یکی از دلایل آسیب پذیری بیشتر کودکان، نیاز بیشتر آنان به مواد غذایی برای رشد است. این آسیب پذیری تنها به پیامدهای فیزیکی محدود نمی شود و می تواند به تمام زندگی کودک سرایت کند.

کودک دچار سوء تغذیه، به دلیل ضعف، از نشاط کودکی محروم می ماند. احتمال بیشتری وجود دارد که چنین کودکی از درس و مدرسه باز بماند یا مهارت های لازم برای زندگی را به خوبی کسب نکند. اغلب اطرافیان ممکن است او را عقب افتاده یا تنبل بدانند، اما این سرنوشت نه از طریق ژن ها بلکه از طریق گرسنگی و بی عدالتی به او انتقال یافته است!

تمامی این فاجعههای انسانی، در بی خبری و گاه بیتفاوتی و سکوت ما رخ میدهند. مسئولیت انسانی و اخلاقی- مان، ما را بر آن میدارد که دست به کاری بزنیم. در این راه لازمست تا گرسنگی و عوامل مسبب آن را باز شناسیم: عواملی چون تأثیرات جغرافیایی، سیاسی، اقتصادی، جهل، فرهنگ غلط و انتخابهای غیر اخلاقی هر یک از ما.

و نیز به بررسی راههای حذف گرسنگی بپردازیم. باشد که هرچند در مقیاسی کوچک، با یاری یکدیگر به این رنج انسانی پایان بخشیم.

معرفی طرح :

تلاشی است در مسیر حلّ مشکل سوءتغذیه ی دانش آموزان محروم. اجرای این « طرح تغذیه ی کودکان نیازمند » طرح در حال حاضر توسط اعضای کانون دستان مهر علی(ع) در شهرستان های شیراز و استهبان برای حدود ۳۵۰ دانش آموز دبستانی و با همکاری مدارس محل تحصیل این دانش آموزان آغاز شده است. بر اساس این طرح بخشی از مواد غذایی مورد نیاز کودکان، با استفاده از الگوها و شیوه های مناسب و کارشناسی شده به دست کودکان نیازمند می رسد.

مشارکت در اجرای طرح :

شما می توانید با مشارکت های مالی خود ما را در انجام طرح یاری رسانید. برای مشارکت در این طرح می توانید از یکی از روش های زیر استفاده کنید:
۱- رجوع به سایت کانون دستان مهر علی(ع) ( www.dastan-mehr-ali.ir ) و پرداخت وجه از طریق سامانه پرداخت الکترونیکی سایت.
۲- واریز هزینه ی مربوطه به حساب کانون به شماره حساب ۳۱۱۶۰۱۳۸۴۰ بانک ملت، به نام کانون دستان مهر علی(ع) .
( لطفاً برای مصرف هزینه ی پرداختی در شهرستان شیراز شناسه واریز ۱۳۳۱ و در شهرستان استهبان شناسه واریز ۱۱۱۵را قید نمایید. لازم به ذکر است که قید کردن شناسه واریز ضروری است و در صورت قید نکردن شناسه واریز، مبلغ پرداختی صرف هزینه های درمانی بیماران نیازمند خواهد شد.)

همکاری در راستای گسترش طرح :

تلاش ما بر این است که با یاری خدا این طرح در سطحی گسترده تر در مناطق محروم اجرا شود. در صورتی که مایل به همکاری جهت فعال کردن این طرح در سایر شهرستان ها هستید، یا افرادی علاقه مند به همکاری را می شناسید، لطفاً با ما تماس بگیرید.مشتاق پیوستن شما به این جریان هستیم.

در صورت تمایل به کسب اطلاعات بیشتر در خصوص این طرح وسایر فعالیت های کانون دستان مهر علی(ع) می توانید هر روز از ساعت ۱۹ الی ۲۲ با شماره ی ۰۹۳۷۶۸۰۲۵۱۲ تماس بگیرید.

امام علی(ع) [خطاب به عثمان بن حُنَیف انصاری، کارگزار وی در بصره:] به من خبر رسیده است که مردی از جوانان بصره تو را بر خوانی خوانده است و تو بدانجا شتافته ای. خوردنی های نیکو برایت آورده اند و پی در پی کاسه ها پیشت نهاده. گمان نمی کردم تو مهمانی مردمی را بپذیری که نیازمندشان به جفا رانده است و بی نیازشان خوانده. بنگر کجایی و از آن سفره چه می خایی.
[…] و من نفس خود را با پرهیزگاری می پرورانم تا در روزی که پُربیم ترین روزهاست در امان آمدن تواند، و بر کرانه های لغزشگاه پایدار ماند. و اگر خواستمی دانستمی چگونه عسل پالوده و مغز گندم، و بافته ی ابریشم را به کار برم. لیکن هرگز هوای من بر من چیره نخواهد گردید، و حرص مرا به گزیدن خوراک ها نخواهد کشید. چه بود که در حجاز یا یمامه کسی حسرت گرده نانی برد، یا هرگز شکمی سیر نخورد، و من سیر بخوابم و پیرامونم شکم هایی باشد از گرسنگی به پشت دوخته، و جگرهایی سوخته. یا چنان باشم که گوینده سروده:
« درد تو این بس که شب سیر بخوابی و گرداگردت جگرهایی بود در آرزوی پوست بزغاله» (نهج البلاغه، نامه ۴۵)