در دهه ۱۹۸۰ در زیمباوه، ماری باسِت از نزدیک شاهد اپیدمی ایدز بود و به تاسیس یک کلینیک برای درمان وآموزش مردم محلی درخصوص این ویروس کشنده کمک کرد. اما حالا که به گذشته نگاه می‌کند تاسف می‌خورد که چرا زنگ خطر را برای مشکل واقعی به صدا درنیاورد: نابرابری ساختاری که در نهاد‌های سیاسی و اقتصادی رخنه کرده‌اند، نابرابری‌هایی که باعث می‌شوند مردم در حاشیه آسیب‌پذیرتر باشند. ما امروز شاهد همان مشکلات ساختاری در ایالات‌متحده هستیم و به عنوان کمیسر سلامت شهر نیویورک، خانم باست از هر فرصتی که در اختیار دارد استفاده می‌کند تا برای تساوی بهداشتی و اعتراض به نژادپرستی جلب حمایت کند. او می‌گوید «ما لازم نیست تمام پاسخ‌ها را داشته باشیم تا درخواست تغییر کنیم ما فقط نیاز به شجاعت داریم!»