بیماری موضوعی اقتصادی است

چون برای درمان هر بیماری به پول نیاز دارید. و در نبود پول کافی، دریافت درمان مطلوب در زمان مناسب ممکن نیست.

گاهی بیماری به دلایل ‌که شما پول کافی برای تغذیه‌ی سالم، انجام معاینات ضروری دوره‌ای، انجام یک درمان کم خطر اولیه و… ندارید ایجاد می‌شود یا از یک بیماری قابل درمان به یک وضعیت پیچیده تبدیل می‌گردد.

تقریبا ۷۰ درصد مرگ و میر ناشی از سرطان در کشورهای کم درآمد و متوسط درآمد وجود دارد[۱].

بیماری موضوعی فرهنگی-اجتماعی است

 مثلاً به این دلیل که شخص بیمار و خانواده‌ی او همزمان با تجربه‌ی مبارزه با بیماری، گاه مجبور به مبارزه با قضاوت‌های جامعه نیز هستند. قضاوت‌هایی که گاه می‌تواند باعث شود یک خانواده بیماری فرزند خود را از همه‌ی اقوام مخفی کنند.

بیماری موضوعی سیاسی است

مثلاً به این دلیل که تامین دارو برای درمان بیماری‌ها بر عهده‌ی دولت‌ها است و بر اساس روابط و تصمیمات سیاسی دولت‌ها ممکن است یک داروی مهم کمیاب یا نایاب شود. در سال ۲۰۱۷، تنها ۲۶ درصد از کشورهای کم درآمد گزارش دادند که خدمات پاتولوژی در بخش دولتی در دسترس عموم قرار دارد. در حالی که این رقم در کشورهای با درآمد بالا به بیش از ۹۰ درصد می رسد.[۲] در همه‌گیری کرونا همگی به خوبی سیاسی بودن بیماری را درک کردیم!

بیماری موضوعی اجتماعی است…